ANG PUNO NG "BAEG~" (serye kwatro): Ang karanasan ni Babelong at Pedyot

Kapistahan ng Nangalisan:

”..pustahan mo ako kabsat sa karera ng mga bilesketa..”, ang nabulol pang Pedyot.

”..bisekleta, bibbeb!..”ang natatawang Amor

”..parehas na den yun, babreyt! Magmulumog (mumog) ka nga muna kabsat..” ang ganti ng Pedyot.

------------------

“..mula dito sa laud iikot ng dike at sa Curareng ang babaan…”, si tandang Doro sa pagbibigay ng mga regulasyunes sa karera..,”..walang magpapalit ng bike. Pag nasiraan kung makakahabol ay pilitin..”

Maya maya.

”..pprrrrrrrrrrrrttttttttt!!!..”, ang mahabang hudyat ng pito ni tandang Doro.

Game na.

Sabay-sabay na umarangkada ang pitong kalahok. Nahuli si Pedyot dahil gumagawa pa ng senturong “alupase”(manipis na balat mula sa puno ng saging). Halakhakan at halos gumulong sa kakatawa ang mga sutil. Naglabasan ng bukid ang mga pustador. Nangunguna si Babelong, sunod si Menyong, nagtatapatan sina Andreng at Leoncio. Sumusunod sina Anding, Kuboy, at Pedyot.

Hindi pa sila nakakalayo ay pumatak ang mahinang ulan. Tumitila ito at bumubuhos ng pabulwak hanggang nagmistulang isang ambon.

Dumulas ang daan sa dike. Hindi makapagpatakbo ng matulin ang mga seklista “kuno”. Ito ang lamang ni Pedyot. Matapang at barabarabay. Hindi nagmimenor. Walang sinasanto ang bike niya kahit tumabinge ang monobela. Naungusan niya sina Kuboy, Anding, Leoncio, at Andreng. Pangatlo na siya ngayon. Pumangalawa siya ng bumaba sa dike ng Curareng.

Lahat ng taong baryo ngayon ay nasa bukana na ng “daya”(kabilang dulo ng baryo mula sa laud). Inaabangan nila ang pagsulpot ng mga seklista “kuno” at doon sa tapat mismo ng puno ng baeg~.

Bumagal ang takbo ni Babelong. Parang kabayo na naka-amoy ng panganib. Hinintay niyang makasabay si Pedyot at si Menyong. Ika-apat ng hapon pero makulimlim dahil sa ambon~. Lingon ng lingon si Babelong. Nagtataka na rin si Menyong mula sa malayo sa pagbagal ni Babelong. Iisa ang kanilang kinukutob. Pero natanaw na ni Babelong ang mga naghihiyawang mga tao sa bukana. Papalapit na rin itong si Pedyot. Muling binilisan ni Babelong ang pagpidal sa kanyang bike.

Napigtas ang sinturong alupase ni Pedyot sanhi upang tumigil siya at malampasan lamang ni Menyong. Lumingon pa si Menyong na parang nagtanong pa kung bakit?

Nasa tapat na si Babelong ng puno. Naramdaman niya ang napakalamig na ihip ng hangin. Sapat na para tayuan siya ng balahibo. Naramdaman niyang parang may humila sa kanyang bike sa likuran. Mabilis ang arangkada niya pagdaan doon subalit para siyang nasapot ng nasa tapat na siya. Ramdam niya ang pagbagal ng abante niya. Naunahan siya ni Menyong na tuluy-tuloy. Nakalayo na siya sa puno ng makita niya si Pedyot na sumirko! Naunang lumagapak sa batuhang daan ang pobreng Pedyot at namalikmatahan ni Babelong na parang may nakasakay sa sumesirkong bike.

Puro galos ang Pedyot na pinangko ng mga nakasunod na seklista..

”..may maligno sa puno, maniwala kayo..naramdaman ko!”, ang sigaw ni Babelong habang paparating sa bukana.

(“,)