Patay na ng idating sa ospital si Hilda. Nalason ang dalaga. Ayon sa pinal na pagsusuri ng mga doktor ay may lason ang palamig na nainom ni Hilda mula sa bayan. Walang nagawa ang pamilya ni Hilda kundi ang mimighati at ipaubaya nalang sa may kapangyarihan ang lahat.
Maganda at seksi si Hilda. Maputi. Mabilog ang pangangatawan. Malulusog ang dibdib. Sapat na upang pagpantasyahan siya ng kalalakihan. Hindi nga lang nakapag-aral. May katangahan. Malimit kurtado ang utak. Makupad. Madalas nairal ang kabobohan.
Isa si Lando sa may lihim na pagnanasa sa kanya.
Dating matador si Lando. Minamani lang niya ang paghiwa sa tiyan at bituka ng mga bagong katay na baboy at baka. Sanay na sanay na syang dukutin ang lapay upang ihiwalay sa iba pang lamang-loob. Nanunuot sa kanyang pang amoy ang alingasaw na nagbubuhat sa kaloob-looban ng baboy. Nagugulat pa nga siya sa tuwing pumipintig pa ang dinukot niyang puso at atay ng baka. Sa uri ng trabaho ni Lando, sagana siya sa ulam at pulutan. Lagi siyang may soup #5. Laging namumugad sa dampa niya ang mga tomador at laklakero. "...lando, lando pulutan ay ihain, si gin gin ay amin nang aalugin...", ito ang kundiman na pumapalasak sa bunganga ng mga dumarayong manginginom. At sasaya ang umpukan. Magsisimula ang kabaliwan. Mistulang pista-pistahan. Kandarapa sa bidahan. Mahaba-habang inuman. Maya't maya pumapanghi na ang paligid. Sunud-sunod na ang "..gwarrkkss..". Nagiging mabalasik ang amoy ng kapaligiran. Humahalo na sa hanging amihan ang nakakangilong alingasaw buhat sa likido ng sikmurang kinulapulan ng ibat-ibang putahe na nilabutaw ng pamosong ".bilog ang mundo..". Arangkada na ang murahan, ang sigawan, awayan at awatan.
Walang pinag-iba ang dating trabaho ni Lando sa bago nyang trabaho ngayon. Ilang buwan na rin kasing pinag aaralan niya ang kasalukuyang propesyon. Wala namang pinagbago. Nanghihiwa pa rin ng tiyan at bituka. Subalit nakakarimarim para sa kanya ang pagkakaiba. Bawat pulandit at sirit ng dugo sa kanyang mukha at bisig ay nandidiri siya. Kinikilabutan siyang dukutin ang bituka ng tao. Paminsan-minsan niyang nasusulyapang napapangiwi ang mukha ng kanyang iniimbalsamong bangkay. Matapang at di kanais-nais ang amoy na nanggagaling sa kaloob-looban ng isang patay. Inaabot ng dalawa hanggang tatlong linggo bago matanggal sa pang amoy ni Lando ang rumehistrong alingasaw. Dura sya ng dura dahil laging naglalaway ang gilagid nya. Hindi siya makakain ng normal. Nasusuka siya pag nakikita ang lutong dinuguan ni tandang Edang. Maging ang paborito nyang estupado at adobong butu-buto na lutong-benta ni lakay Angcuan sa kanto ay tinatakwil nya. Tuna na binudburan ng skyflakes biskwit ang tanging pulutan nya sa pagtoma.
Nasa harapan niya ngayon si Hilda. Hubo't hubad. Isa nang malamig na bangkay. Nakatakda nyang imbalsamuhin. Subalit manhid na ang katawan ni Hilda. Manhid na rin ang katinuan ni Lando. Hindi mapugnaw ang nanggagalaiti nyang init sa katawan. Matagal niyang inasam at pinagpantasyahan ang katawan ni Hilda. Idinantay niya ang kanyang palad sa maumbok pang dibdib ng bangkay. Humihingal ang kaluluwa ni Lando! Ibinaba nito ang pagdakot sa tila malambot pang katawan. Humantong ang palad sa maumbok pang hiyas ng dalaga. Nanginginig niya itong sinalat-salat. Muling naglaro sa kanyang imahinasyon ang mga sandaling pinagpaparausan niya ito sa isip, madalas sa banyo. Hinubad niya isa-isa ang saplot ng bangkay ni Hilda. Umigting ang matinding pagnanasa. Maputi at mabilog ang dibdib ng dalaga. Sa paglambong ng dilim sa kurtado nyang utak, kinubabawan niya ang hubad na katawang-bangkay ni Hilda. Ilang ulit na nagsanib ang init sa lamig.
Tatlong Linggo nang nakalibing si Hilda. Tatlong Linggo na ring kakatwa ang mga gawi at kilos ni Lando. Unti-unting bumagsak ang kanyang katawan. Madalas na di naglalabas ng kanyang dampa. Tumumal ang pagtoma.
Nasa may gawing duluhan ng baryo ang dampang-bahay niya. May kalayuan din mula sa pinakahuling hanayan ng mga bahay-bahay. Isang umpok na kawayanan, apat na puno ng kamatsile, at mga tatlumpong hakbang mula sa pinakahuling hanay ng kamatsile patungo sa dampa nya. Gasera lang ang liwanag ni Lando. Madilim ang papunta doon kaya walang magtangkang lumakad pumunta sa dampa niya.
Simula ng maging imbalsamador sa punirarya sa bayan si Lando, dumilim na ang aura ng dampa nya. Madalas nang magsungit ang mga baka at kambing na nadaraan don tuwing takipsilim. Madalas makamalas ng mga nakabelong madre na akyat-manaog sa tarangkahan ng dampa ni Lando itong sina Impeng at Bebeng (nakatira sa pinaka-huling bahay ng baryo). Madalas makita nila ang mga multong yon pagsapit ng dilim.
Pinagmumultuhan si Lando.
Sa madaling araw naman ay maririnig ang malalakas na bayo mula sa alsong (giikan o bayuhan ng palay) ni Lando. Isang matandang babae ang nasusulyapang nagbabayo sa madaling araw. Maraming nagsasabi na hindi umaalis ang kaluluwa ng nasirang ina ni Lando sa dampang iyon.
Nakaririmarim ang mga alulong ng aso ni Lando sa hatinggabi.
Nitong huli, matapos malibing si Hilda. Gabi gabi nang umaalulong ang payatot na aso ni Lando. Naririnig sa katahimikan ng gabi ang alulong at ang basag na tinig ni Lando na sumasaway sa alibugha nyang alaga.
ISANG GABI..malamlam ang liwanag ng buwan. Hindi na masaway ni Lando ang aso sa pag alulong. Maya't maya ay naalulong ang pasaway niyang alaga. Ikut-ng ikot sa silong na parang may kinatatakutan. ALigaga ang aso. Biglang humaplos ang isang napakalamig na hangin. Nagtayuan ang mga balahibo ni Lando. Hinablot ang kumot at ikinulapol sa katawan. Malikot ang mga matang naghihintay ng mangyayari. Nanunuot sa bawat himaymay ng kanyang kalamnam ang dampi ng hangin. Ayaw niyang silipin ang silong ng bahay. Lumangitngit ang pintuan niyang gawa sa liso. Lalong naghumintintig ang mga balahibo ni Lando. Halos panawan siya ng ulirat sa nararamdaman niyang takot. Hindi niya magawang sumigaw. Namamanhid na ang kanyang katawan sa takot. Wala siyang maigalaw...wala siyang tinig na maipansigaw! Hindi na rin magagap ng kanyang pandinig ang kanina lang ay nakakabinging alulong ng kanyang aso sa silong. Humangin na ng mahinay..mahinay na mahinay., anupat lumililis ang mga kurtina sa may bintana. Naglulumikot ang mga mata ni Lando. Napapamulagat siya sa nakikita sa tuwing hinahawi ng hangin ang kurtina sa bintana--------ANG MALAMLAM NA MUKHA ni HILDA, NAKADUNGAW sa bintana!!! Pinagmumultuhan si Lando.
Kinabukasan, si Lando na ang iimbalsamuhin!!
Maganda at seksi si Hilda. Maputi. Mabilog ang pangangatawan. Malulusog ang dibdib. Sapat na upang pagpantasyahan siya ng kalalakihan. Hindi nga lang nakapag-aral. May katangahan. Malimit kurtado ang utak. Makupad. Madalas nairal ang kabobohan.
Isa si Lando sa may lihim na pagnanasa sa kanya.
Dating matador si Lando. Minamani lang niya ang paghiwa sa tiyan at bituka ng mga bagong katay na baboy at baka. Sanay na sanay na syang dukutin ang lapay upang ihiwalay sa iba pang lamang-loob. Nanunuot sa kanyang pang amoy ang alingasaw na nagbubuhat sa kaloob-looban ng baboy. Nagugulat pa nga siya sa tuwing pumipintig pa ang dinukot niyang puso at atay ng baka. Sa uri ng trabaho ni Lando, sagana siya sa ulam at pulutan. Lagi siyang may soup #5. Laging namumugad sa dampa niya ang mga tomador at laklakero. "...lando, lando pulutan ay ihain, si gin gin ay amin nang aalugin...", ito ang kundiman na pumapalasak sa bunganga ng mga dumarayong manginginom. At sasaya ang umpukan. Magsisimula ang kabaliwan. Mistulang pista-pistahan. Kandarapa sa bidahan. Mahaba-habang inuman. Maya't maya pumapanghi na ang paligid. Sunud-sunod na ang "..gwarrkkss..". Nagiging mabalasik ang amoy ng kapaligiran. Humahalo na sa hanging amihan ang nakakangilong alingasaw buhat sa likido ng sikmurang kinulapulan ng ibat-ibang putahe na nilabutaw ng pamosong ".bilog ang mundo..". Arangkada na ang murahan, ang sigawan, awayan at awatan.
Walang pinag-iba ang dating trabaho ni Lando sa bago nyang trabaho ngayon. Ilang buwan na rin kasing pinag aaralan niya ang kasalukuyang propesyon. Wala namang pinagbago. Nanghihiwa pa rin ng tiyan at bituka. Subalit nakakarimarim para sa kanya ang pagkakaiba. Bawat pulandit at sirit ng dugo sa kanyang mukha at bisig ay nandidiri siya. Kinikilabutan siyang dukutin ang bituka ng tao. Paminsan-minsan niyang nasusulyapang napapangiwi ang mukha ng kanyang iniimbalsamong bangkay. Matapang at di kanais-nais ang amoy na nanggagaling sa kaloob-looban ng isang patay. Inaabot ng dalawa hanggang tatlong linggo bago matanggal sa pang amoy ni Lando ang rumehistrong alingasaw. Dura sya ng dura dahil laging naglalaway ang gilagid nya. Hindi siya makakain ng normal. Nasusuka siya pag nakikita ang lutong dinuguan ni tandang Edang. Maging ang paborito nyang estupado at adobong butu-buto na lutong-benta ni lakay Angcuan sa kanto ay tinatakwil nya. Tuna na binudburan ng skyflakes biskwit ang tanging pulutan nya sa pagtoma.
Nasa harapan niya ngayon si Hilda. Hubo't hubad. Isa nang malamig na bangkay. Nakatakda nyang imbalsamuhin. Subalit manhid na ang katawan ni Hilda. Manhid na rin ang katinuan ni Lando. Hindi mapugnaw ang nanggagalaiti nyang init sa katawan. Matagal niyang inasam at pinagpantasyahan ang katawan ni Hilda. Idinantay niya ang kanyang palad sa maumbok pang dibdib ng bangkay. Humihingal ang kaluluwa ni Lando! Ibinaba nito ang pagdakot sa tila malambot pang katawan. Humantong ang palad sa maumbok pang hiyas ng dalaga. Nanginginig niya itong sinalat-salat. Muling naglaro sa kanyang imahinasyon ang mga sandaling pinagpaparausan niya ito sa isip, madalas sa banyo. Hinubad niya isa-isa ang saplot ng bangkay ni Hilda. Umigting ang matinding pagnanasa. Maputi at mabilog ang dibdib ng dalaga. Sa paglambong ng dilim sa kurtado nyang utak, kinubabawan niya ang hubad na katawang-bangkay ni Hilda. Ilang ulit na nagsanib ang init sa lamig.
Tatlong Linggo nang nakalibing si Hilda. Tatlong Linggo na ring kakatwa ang mga gawi at kilos ni Lando. Unti-unting bumagsak ang kanyang katawan. Madalas na di naglalabas ng kanyang dampa. Tumumal ang pagtoma.
Nasa may gawing duluhan ng baryo ang dampang-bahay niya. May kalayuan din mula sa pinakahuling hanayan ng mga bahay-bahay. Isang umpok na kawayanan, apat na puno ng kamatsile, at mga tatlumpong hakbang mula sa pinakahuling hanay ng kamatsile patungo sa dampa nya. Gasera lang ang liwanag ni Lando. Madilim ang papunta doon kaya walang magtangkang lumakad pumunta sa dampa niya.
Simula ng maging imbalsamador sa punirarya sa bayan si Lando, dumilim na ang aura ng dampa nya. Madalas nang magsungit ang mga baka at kambing na nadaraan don tuwing takipsilim. Madalas makamalas ng mga nakabelong madre na akyat-manaog sa tarangkahan ng dampa ni Lando itong sina Impeng at Bebeng (nakatira sa pinaka-huling bahay ng baryo). Madalas makita nila ang mga multong yon pagsapit ng dilim.
Pinagmumultuhan si Lando.
Sa madaling araw naman ay maririnig ang malalakas na bayo mula sa alsong (giikan o bayuhan ng palay) ni Lando. Isang matandang babae ang nasusulyapang nagbabayo sa madaling araw. Maraming nagsasabi na hindi umaalis ang kaluluwa ng nasirang ina ni Lando sa dampang iyon.
Nakaririmarim ang mga alulong ng aso ni Lando sa hatinggabi.
Nitong huli, matapos malibing si Hilda. Gabi gabi nang umaalulong ang payatot na aso ni Lando. Naririnig sa katahimikan ng gabi ang alulong at ang basag na tinig ni Lando na sumasaway sa alibugha nyang alaga.
ISANG GABI..malamlam ang liwanag ng buwan. Hindi na masaway ni Lando ang aso sa pag alulong. Maya't maya ay naalulong ang pasaway niyang alaga. Ikut-ng ikot sa silong na parang may kinatatakutan. ALigaga ang aso. Biglang humaplos ang isang napakalamig na hangin. Nagtayuan ang mga balahibo ni Lando. Hinablot ang kumot at ikinulapol sa katawan. Malikot ang mga matang naghihintay ng mangyayari. Nanunuot sa bawat himaymay ng kanyang kalamnam ang dampi ng hangin. Ayaw niyang silipin ang silong ng bahay. Lumangitngit ang pintuan niyang gawa sa liso. Lalong naghumintintig ang mga balahibo ni Lando. Halos panawan siya ng ulirat sa nararamdaman niyang takot. Hindi niya magawang sumigaw. Namamanhid na ang kanyang katawan sa takot. Wala siyang maigalaw...wala siyang tinig na maipansigaw! Hindi na rin magagap ng kanyang pandinig ang kanina lang ay nakakabinging alulong ng kanyang aso sa silong. Humangin na ng mahinay..mahinay na mahinay., anupat lumililis ang mga kurtina sa may bintana. Naglulumikot ang mga mata ni Lando. Napapamulagat siya sa nakikita sa tuwing hinahawi ng hangin ang kurtina sa bintana--------ANG MALAMLAM NA MUKHA ni HILDA, NAKADUNGAW sa bintana!!! Pinagmumultuhan si Lando.
Kinabukasan, si Lando na ang iimbalsamuhin!!
No comments:
Post a Comment